De ene week regent het alsof de sluizen van de hemel wagenwijd openstaan modder, druppels in je nek, en het geluid van je schoenen die zich bij elke stap vastzuigen in de aarde. En dan, ineens, een paar dagen later is er de zon, droogte, scheuren in het gras. De regenjas ruilen we in voor zonnebrand, de klagende stemmen veranderen van toon, maar het gesprek blijft hetzelfde.
Want over het weer praten we altijd. In de rij bij de bakker, tijdens het wachten op de bus, bij de koffiemachine op kantoor. Het is veilig, verbindend, en soms verrassend filosofisch. Het weer is onze gezamenlijke belevenis, ons dagelijks terugkerende mysterie. We begrijpen het niet helemaal, maar we voelen het allemaal.
Ik accepteer het maar gewoon. De regen op m'n bril. De zon op m'n gezicht. De natte sokken, het onverwachte terrasweer. We leven in een land waar je in een dag vier seizoenen kunt meemaken, en ergens heeft dat ook z'n charme. Dus nee, ik weet niet waar het heen gaat met het klimaat. Ik zie alleen dat de hortensia's het zwaar hebben en de barbecue al drie keer is afgezegd. Maar zolang we blijven mopperen en lachen om het weer, is er altijd iets dat ons verbindt.
Weer of geen weer we staan er samen in. En meestal ook nat.
💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: [email protected] of bel 0341-798 298
