A1 Mediagroep

 Begraafplaats

ik bezoek de Bovenheigraafakker

alleen, afgezien van een verre delver

omgeven door struiken die ruiken

naar afscheid, de zerken voegen zich

in het gelid als een pianomanuaal

waarover de wind uit het morgenland

een lied fluistert van rust ‘herinner mij,

zoek me hier niet maar je mag

natuurlijk je verdriet verbloemen’

de graven en stenen zijn gevuld

met namen, herinneringen, gezichten

kennissen, familie, geliefden passeren

elk jaar dijen de rijen uit en navenant

groeit naast herkenning het besef

hoe meer stenen hoe meer je hier liet

het is een zelfgezochte confrontatie

waarbij voor je ogen de stoet van wie

voorgingen in het geheugen levend blijft

©Ton van Leijen