Waterwesp
op het stilstaand, doodse water
rudiment van een verwaarloosd vijvertje
geen pomp, geen puls, geen leven
daalt een wesp, landingsgestel uit
terwijl de vleugels schuin omhoog staan
zoals de pootjes omlaag strijkt ze neer
staat op het oppervlak en drijft met de wind
surfend naar een onzekere toekomst
terwijl ze doet wat ik niet kan zien: drinken
op een mintzilveren presenteerblad
vredig, geen steekje los, maar ook hier
is een privilege nooit lang alleenrecht
haar privé-biotoop moet ze snel delen
in hoog tempo volgt een omslag in komen
en gaan van dorstige soortgenoten
ze incasseert, tolereert, of weet niet beter
©Ton van Leijen
💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: [email protected] of bel 0341-798 298