De spreidingswet verplicht elke gemeente een bijdrage te leveren aan de opvang. Hoeveel asielzoekers een gemeente moet opvangen is afhankelijk van bijvoorbeeld het aantal inwoners, financiële welvaart en het opleidingsniveau in een gemeente.
Wettelijke plicht
De Spreidingswet is bedoeld om te zorgen voor een eerlijke verdeling van opvangplekken voor asielzoekers in heel Nederland. Sommige gemeenten hebben inmiddels voldoende opvang geregeld. Andere gemeenten kampen nog met tekorten. Redenen daarvoor zijn onder meer het ontbreken van geschikte locaties, stikstofbeperkingen, problemen met de stroomvoorziening of de aanwezigheid van beschermde diersoorten.
De wet is bindend. Gemeenten kunnen zich er niet aan onttrekken. Wel zal het Rijk eerst het gesprek aangaan met gemeenten die hun taak niet op tijd kunnen uitvoeren. Alleen als er sprake is van tegenwerking zonder geldige reden, volgen zwaardere stappen.
Escalatieladder
Als een gemeente achterblijft en geen verklaring kan geven, kan het Rijk stap voor stap ingrijpen. Deze zogenoemde escalatieladder begint met overleg en ondersteuning, gevolgd door verplichte gesprekken, het aanwijzen van locaties en in het uiterste geval het overnemen van de opvang, op kosten van de gemeente.
Tussenstappen zijn onder meer het aanbieden van extra subsidies, of het verplichten tot deelname aan overleg. Ook bestuurlijke boetes behoren tot de mogelijkheden.
Volgens het ministerie is er enige speelruimte. "We hebben niet op 1 juli al die plekken nodig", zegt een woordvoerder tegen mediapartner Omroep Gelderland. Gemeenten die vertraging oplopen door regels of externe omstandigheden krijgen de kans om alsnog plannen te realiseren, mits ze aantonen dat ze zich blijven inzetten.
💬 Mail ons!
Heb jij een tip of opmerking? Mail naar de redactie: [email protected] of bel 0341-798 298
