A1 Mediagroep

Vraag nooit aan burgemeesters die met pensioen zijn of ze ook echt zijn gestopt met werken. Vroeg of laat duikt de naam op als consultant, commissaris bij een bedrijf of als waarnemer in een andere gemeente. Dus zou dit gesprek met de gestopte Gerard Renkema niet gaan over toekomstplannen. Dat is niet helemaal gelukt.

Stabiele omgeving
Zijn beide zoons groeiden op in het midden van het land. De kans dat het gezin terugkeert naar het Noorden is klein, zegt de import-Nijkerker. "We voelen ons hier thuis. Alles dat we nodig hebben, is hier. Nijkerk ligt centraal, we wonen comfortabel. Goede scholen, gezondheidszorg, de mensen kennen elkaar hier." Hij noemt het een stabiele omgeving. "Stel dat we toch zouden gaan, je moet dan helemaal weer een sociaal netwerk opbouwen."

De verbondenheid met Groningen en Drenthe zit diep, onder meer als we het hebben over de aardbevingen. "Je weet pas wat de mensen daar meemaken als je er zelf woont of hebt gewoond", zegt Renkema. "Over die regio worden besluiten genomen door mensen die geen flauw benul hebben." Tijdens het afscheidsgesprek gaat zijn mobiele telefoon, de ringtone verraadt zijn liefde voor de TT van Assen: het geronk van een motor.

'Niet leuker op geworden'
Met tevredenheid kijkt Renkema (65) terug op zijn bestuurlijke loopbaan, met die lange periode als burgemeester in 'Niekark'. Bijna 3 termijnen van 6 jaar maakte hij er vol. Soms was er de flirt met een andere gemeente. Maar het was goed zo. "In Nijkerk heeft de politiek oog voor de menselijke maat. De verhoudingen zijn altijd goed geweest."

De uitdagingen kwamen met name van buiten. En dan vooral in de laatste jaren. "Het is er niet leuker op geworden. Mensen ageren nu heel manifest tegen duurzaamheidsplannen zoals windmolens en zonneparken. Die plannen zijn mooi, maar we willen ze niet in de achtertuin. Dat vind ik zorgelijk. Bestuurders proberen met alles en iedereen rekening te houden, maar de boodschap is uiteindelijk: we willen het niet."

'Ons stinkende best blijven doen'
Het wantrouwen in de overheid, ook Gerard Renkema zag het zich ontvouwen en had er geen antwoord op. "De coronaperiode is een gamechanger geweest. Mensen haakten af en wilden niet meer in gesprek. Dat zag ik rond de komst van asielzoekers naar Hoevelaken heel sterk. Opeens was het de waarheid van de tegenstander tegen mijn mening als bestuurder. Dat zag je bij inloopavonden. Tegenstanders kwamen even kijken, deden hun zegje en gingen weer."

En toch moet Nijkerk met zijn bevolking in gesprek blijven, zegt hij. "We moeten ons stinkende best blijven doen, ook al accepteren inwoners niet onze antwoorden op vragen die ze hebben. Dat we nu in deze situatie zitten komt misschien ook wel omdat we steeds individualistischer zijn geworden met elkaar. Het gemeenschappelijke gevoel is soms achter de horizon verdwenen."

Geen hek, wel camera's
Zou hij met alles dat hij nu weet als jonge bestuurder weer verlangen naar een ambtsketen? "Zeker! Omdat je zo kunt bijdragen aan de manier waarop jij denkt dat de samenleving invulling hoort te krijgen. "Ook al wordt wel eens onderschat hoeveel taken je als burgemeester tegenwoordig hebt. Je gaat over de veiligheid op de straat, de openbare orde, je hebt te maken met ondermijning, drugscriminelen, de zorg voor mensen die ons dreigen te ontglippen. En wie het niet met je eens is komt soms verhaal halen."

Hekken staan niet om de woning van het echtpaar Gerard en Nadja Renkema en hun twee zonen van 20 en 17. Wel hangen er camera's. "Boze boeren belden een keer aan, mijn jongste zoon deed open. Ik was niet thuis, zei hij en ze gingen weer. Het was ook niet dreigend of zo."

Weg sneeuwvakantie en met een gebroken been naar huis.
Zijn jongens, daar heeft hij nu alle tijd voor. Ook dat speelde een rol om te stoppen. "Je bent altijd aan het werk pap, zeiden beide zoons een poos terug. Dan ga je wel nadenken." Tijd voor een hobby heeft hij nu ook, maar wat? "Ik heb het wandelen opgepakt, met sport moet ik een beetje oppassen. Anderhalf jaar geleden viel ik met mijn ski's bijna in stilstand om op een heuvel in Tsjechië."

Kijkt hij uit naar interim-klussen, zoals veel gepensioneerde bestuurders zichzelf bezighouden? "Geen idee of ik op lijstjes sta om ergens waarnemer te worden. Maar weet je wat ik graag nog eens zou doen? Stadsgids zijn hier. Ik loop in Nijkerk al heel lang rond en zo loop ik anderen niet voor de voeten."